Jabłoneczka, czyli antologia polskiej pieśni ludowej ułożona przez Juliana Przybosia. To nie tylko literacki hołd dla polskiego folkloru, lecz także fascynująca podróż przez emocje, historie i doświadczenia pokoleń.

Jabłoneczka – barwna i pełna energii antologia polskiej pieśni ludowej, opracowana przez Juliana Przybosia. Po raz pierwszy wydana przez PIW w 1953 roku, po ponad siedemdziesięciu latach wciąż urzeka i dowodzi, że folklor nie traci na znaczeniu.

Przyboś – wybitny poeta i teoretyk awangardy – dokonał starannej selekcji pieśni, prezentując pełne spektrum tematów bliskich mieszkańcom wsi: od codziennych trosk po radości życia, od wesela po żałobę. To jedyny tak kompletny zbiór tekstów pieśni ludowych, ukazujący ich różnorodność i głębię.

Wydanie wzbogacone zostało o posłowie Rocha Sulimy, który podkreśla: “Teksty Jabłoneczki nie są dosłownym zapisem rzeczywistości społecznej, historycznej czy politycznej, lecz szczególnym, konwencjonalnym sposobem jej postrzegania i opowiadania o świecie. Podczas gdy poezja literacka opiera się na zasadzie oryginalności i niepowtarzalności, pieśń ludowa – interpretowana jako poezja, jak czyni to Przyboś – w pełni ujawnia się jako „powtórzenie”, ponowienie wzorca“.

Data premiery: 21.03.2025
Autor: Julian Przyboś

Biała lelija

Wsytkoć mi ziółko porozkwitało,

biała lelija jesce,

wsytkoć mi ziółko jasneńko swieci,

biała lelija nie chce.

Cemu mi nie kwnies, biała lelija,

dyć ja cie przesadzała.

Oj, temu, temu, moja Marysiu,

młodoś wianek styrała!

Biała lelija, biała lelija,

spuść latorość po sobie,

oj, chociaz-ci ja wianek styrała,

pamiętam ja o tobie.

Źródło i zdjęcia: Materiały prasowe