Wystawa “Vertigo” Pawla Kaluzynskiego prezentuje dwa cykle obrazow. Pierwszy z nich przedstawia bogate, pałacowe wnętrza głownie z okresu XVIII wieku. Mamy tutaj do czynienia z typowym międzynarodowym barokiem i charakterystycznym dla epoki nadmiarem  objawiającym się zarówno w dekoracji wnętrz, silnej kolorystyce oraz błyszczących żyrandolach, zwisających z wysokich sufitów. Wrażenie rozświetlonego kryształu podkreśla warstwa szkliwa, pokrywająca małoformatowe płótna.

źródło: materiały organizatora

Tytułowy zawrót głowy związany jest zazwyczaj z patrzeniem w dół w niekończące się przepaście, seria obrazów sugeruje, ze podobny stan oniemienia może być reakcją na patrzenie w gore i niezdolność skoncentrowania zmysłów. Artysta zafascynował się tym tematem już w dzieciństwie, a teraz postanowił do niego wrócić z tak samo dużym zafascynowaniem.

źródło: materiały organizatora

W nowych obrazach nie ma, tak jak w poprzednich seriach,”gęb”, ikon popkultury i kreskówkowych postaci. Zamiast tego artysta oferuje stan umysłu kogoś nieobecnego, odzwierciedlony w drugiej serii obrazów. Pojawiają się na nich ekspresyjne pociągnięcia pędzlem, które mogą sugerować natłok myśli i typową dla vertigo dezorientacje.

źródło: materiały organizatora