Łatwo się zasiedzieć w mrocznym, sekretnym świecie, po którym oprowadza nas na swoim debiutanckim albumie Lubomir Grzelak. Pochodzący z Wrocławia, a mieszkający w Warszawie pasjonat nieoczywistych sampli, kinematograficznej atmosfery i międzygatunkowej woltyżerki ma rzadki talent do łączenia przeciwieństw i operowania kontrastem.

Swoje kolażowe kompozycje umie układać w taki sposób, że są równocześnie eksperymentalne i chwytliwe, taneczne i sonorystyczne, niepokojące i przytulne. Lutto Lento potrafi ze ścinków ludzkiego głosu, rozciągniętej kasetowej pętli i jungle’owego breaku skonstruować cały świat. Ciemny i tajemniczy, ale kusząco intymny i przyciągający. I choć zadomowić się w nim byłoby trudno, to opuszczam go za każdym razem z dojmującym poczuciem żalu. Bo trochę jak Alicja w Krainie Czarów jestem w tym świecie nieraz zagubiony, a nawet strwożony, ale jednocześnie się nim zachwycam. Zupełnie jak dziecko w odkrytym na skraju osiedla opuszczonym, starym domu. [Filip Kalinowski]

Where to Now?, 2017 r.