Meghan Trainor jest świetnym naśladowcom. Dlatego warto abyście poświęcili jednej z najbardziej irytujących piosenek ostatnich miesięcy kilka chwil, aby usłyszeć ja w wersji zaśpiewanej przez Hanka i Bobby’ego Hilla, Petera i Stewiego Griffina, Herberta Perwerta.
I znów ten cholerny refren zapadł mi w pamięć.
W zeszłym roku Norweżka Jenny Hval niespodziewanie wepchnęła się w szereg ambitnych songwriterek. Stało się to za sprawą płyty „Innocence Is Kinky”, w której artystka za pomocą swoich tekstów gra płciowością i seksualnością. Jej podszyte mrokiem piosenki były jak powiew świeżego powietrza w avantfolkowej niszy.
