Inaczej niż w raju

O Abchazji słyszymy najczęściej z powodu kolejnych działań wojennych prowadzonych w tym rejonie. To państwo o liczbie ludności zbliżonej do Radomia, nieuznawane na świecie przez nikogo poza Rosją i kilkoma bananowymi republikami, nie chce przestać śnić o wielkości. Dotowane przez wujka Putina, pielęgnuje swoją dumę narodową pośród urokliwych plaż, gór Kaukazu i zrujnowanego radzieckiego budownictwa. W najnowszym dokumencie współtwórców słynnego „Królika po berlińsku” w tej pięknej, a zarazem strasznej scenerii śledzimy losy Rafaela, abchaskiego ministra sportu, oraz Nataszy, jego rosyjskiej żony, która porzuciła dla niego karierę śpiewaczki operowej. Ona, nieakceptowana przez zamkniętą lokalną społeczność, wegetuje u boku męża i zaczyna tęsknić za ojczyzną. Ich pełna romantycznych uniesień relacja szybko przeradza się w konflikt narodowościowy w małej skali. On, który nad małżeńskie obowiązki przedkłada dobro republiki, również przeżywa rozczarowanie, gdyż jego propaństwowe wysiłki spełzają na niczym. Rozczarowanie szczególnie gorzkie, bo patriotyzm Rafaela to nie tylko czcze przechwałki. Mężczyzna, jak dowiadujemy się z archiwalnych ujęć wplecionych w film, brał udział w walkach o niepodległość kraju. Teraz szansę na zmianę sytuacji upatruje w organizacji mistrzostw świata w domino, pełny złudnej wiary, że dzięki nim Abchazja wreszcie zostanie zauwa- żona. Temu niedługiemu, a bogatemu w treść dokumentowi trudno cokolwiek zarzucić. Mamy tu dramaturgię i wyraziście zarysowanych bohaterów. Duże wrażenie robią piękne zdjęcia Piotra Rosołowskiego. Jak kostki domina upadają tu marzenia o wielkiej miłości, godnym życiu i prestiżu kraju. I znikąd pomocy, chyba że z Rosji, choć ta specjalizuje się raczej w niedźwiedzich przysługach.