Inne tańce to wystawa zbiorowa o jednym z najważniejszych zjawisk nowej sztuki w Polsce ostatnich lat: o śmiałych eksperymentach twórców tańca, teatru, performansu, sztuk wizualnych oraz muzyki eksperymentalnej, które ułożyły się w fenomen określany jako zwrot performatywny. Zostaną zaprezentowane na niej prace ponad dwudziestu artystek i artystów, m.in. Chóru Kobiet, Krzysztofa Garbaczewskiego, Anety Grzeszykowskiej, Komuny//Warszawa, Konrada Smoleńskiego, Aleksandry Wasilkowskiej, Wojtka Ziemilskiego i Marty Ziółek.
Wystawa prezentuje grupę artystów, którzy dokonują śmiałej reinterpretacji rodzimej tradycji sztuk performatywnych. Działania parateatralne Jerzego Grotowskiego, dorobek teatralny i happeningowy Tadeusza Kantora czy klasyczna sztuka performansu to dla twórców pokazanych na Innych tańcach istotny, ale zwykle negatywny punkt odniesienia. Z większym entuzjazmem czerpią ze zdobyczy estetyki relacyjnej, muzyki alternatywnej, teorii performatywności, teatru postdramatycznego czy tańca konceptualnego.
Punktem wyjścia Innych tańców jest założenie, że w pewnym momencie trzeba przestać badać archiwa i zacząć tworzyć własne. Jednym z głównych wątków obecnych na wystawie jest archiwum współczesności, które zbiera istotne dla tematu wystawy prace ostatnich lat. Wprowadzenie w porządek archiwum jest tu równoznaczne z potrzebą napisania nowej narracji.
Ola Maciejewska, BOMBYX MORI. Fot. Martin Argyroglo
Tytuł Inne tańce przywołuje spektakl przygotowany w 1982 roku przez jedną z najwybitniejszych formacji polskiego teatru eksperymentalnego – Akademię Ruchu. Intencja zawarta w tym nawiązaniu jest złożona. Po pierwsze, A.R. to ważny prekursor obecnego zwrotu performatywnego. Po drugie, sformułowanie „inne tańce” trzeba czytać jako zapowiedź: ta wystawa konfrontuje widza z tym, co w sztuce nowe, z tym, co zmienia warunki gry, rozszerza pole walki, więc jeszcze nie doczekało się wiążących interpretacji, nie zostało otoczone domkniętą ramą teoretyczną. Po trzecie, nawiązanie do Akademii Ruchu przypomina o tradycji Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski (liderem A.R. był wieloletni dyrektor Zamku Ujazdowskiego Wojciech Krukowski) jako instytucji interdyscyplinarnej, która zawiesza formalne podziały na sztuki wizualne i performatywne, podążając za bieżącymi praktykami artystycznymi.
Bracia, kostium, dzięki uprzejmości artystów
Wśród prac pokazanych na wystawie znajdują się m.in. zapisy przełomowych spektakli Marty Ziółek, Komuny//Warszawa, Anny Karasińskiej czy Chóru Kobiet, fragmenty ekscentrycznych scenografii Aleksandry Wasilkowskiej, interaktywne instalacje Krzysztofa Garbaczewskiego i Wojtka Ziemilskiego, dźwiękowe interwencje Konrada Smoleńskiego i Wojtka Blecharza, rzeźby i fotografie Anety Grzeszykowskiej, filmy Karola Radziszewskiego.
Integralną częścią wystawy są towarzyszące jej program performatywny i dyskursywny, a także cztery rezydencje realizowane we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca oraz projektem badawczym Kartografie obcości. Inne tańce powstały w ramach dwuletniego badania, którego częścią były tematyczne zajęcia ze studentami Instytutu Kultury Polskiej UW.
Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski
27/04–23/09/2018
Otwarcie: piątek, 27/04/2018, 19:00
Kuratorka: Agnieszka Sosnowska
Koordynatorki: Anna Kobierska, Olga Kozińska
Artyści
Akademia Ruchu, Wojtek Blecharz/Ewa-Maria Śmigielska, Bracia, Chór Kobiet, Oskar Dawicki/Łukasz Ronduda/Maciej Sobieszczański, Krzysztof Garbaczewski/Dream Adoption Society, Aneta Grzeszykowska, Anna Karasińska, Komuna//Warszawa, Ola Maciejewska, Ania Nowak, Weronika Pelczyńska, Wojciech Pustoła, Karol Radziszewski, Jan Smaga, Konrad Smoleński, Aleksandra Wasilkowska, Anna Zaradny, Wojtek Ziemilski, Marta Ziółek
Program performatywny
Chór Kobiet, Joanna Leśnierowska, Ola Maciejewska, Agata Maszkiewicz, Ramona Nagabczyńska, Magda Ptasznik, Iza Szostak, Marta Ziółek i inni
Rezydencje: Alex Baczyński-Jenkins, Ania Nowak, Karol Tymiński, Maria Zimpel
Dramaturgia: Tomasz Plata
Aranżacja przestrzeni: Aleksandra Wasilkowska
