Sezon rozpocznie się spektaklem Matka Joanna od Aniołów w reżyserii Jana Klaty. Na scenę powrócą również Francuzi Krzysztofa Warlikowskiego.

Nowy Teatr wrzesień 2020

Do tego Nowy Teatr zaplanował dwie premiery: Grupę Warszawską koordynowaną przez Eglė Švedkauskaitė oraz Enter full screen – zoomowy projekt Wojtka Ziemilskiego.
We wrześniu rozpocznie się też  festiwal Nowa Europa. Zbliżenia, który będzie trwał od września do grudnia. W tym czasie zaprezentowane zostaną spektakle międzynarodowych twórców, wśród których znajdują się Markus Öhrn, Eglė Švedkauskaitė, Olivier Firlijć, Philippe Quesne, Dries Varhoeven i Gob Squad.
Również we wrześniu w przestrzeni Nowego Teatru gościnnie pokazany zostanie spektakl Untitled (Holding Horizon) Alexandra Jenkinsa-Baczyńskiego.

Matka Joanna od Aniołów | Jan Klata

3-6 września | 19:00
8-10 września | 19:00

Matka Joanna i ojciec ciemności.
Egzorcysta jedzie na koniec świata zmierzyć się z szatanem.
Spotyka miłość.

Zapraszamy do Nowego Teatru na dramatyczną konfrontację dobra i zła! Czeka moc atrakcji! Pokażemy m. in. jak Serafiny czczą Pana Zastępów oraz jak Trony składają hołd Najwyższemu! Metafizyczny dreszczyk, oraz spektakularne ludzkie upadki w cenie biletu! Kto nie kupi biletu, przegra życie.

Grupa Warszawska | Eglė Švedkauskaitė

24-25 września | 18:30
26-27 września | 16:30

Jak dorasta się w czasach kryzysu klimatycznego?

Pięcioro nastoletnich aktorek i aktorów Grupy warszawskiej zaprasza widzów do analizy sytuacji młodych mieszkańców Polski. Poruszają tematy dostępu do wiedzy o globalnych procesach na świecie, o zaangażowaniu kraju w te procesy i realnej wartości zdobywanego wykształcenia. Spektakl stawia sobie za cel stworzenie przestrzeni i wygospodarowanie czasu na walkę z nihilizmem i bezwładnością instytucji.

Enter full screen | Wojtek Ziemilski

29-30 września | 19:00
1 października | 19:00

Zoom nie wydaje się czymś dobrym. (Blisko ale daleko, ludzko ale w kwadracie, normalnie ale wyczerpująco…)
Więc zaczynamy od Zooma. Niezręczne uczucie. Jak substytut, w którym starasz się zadomowić, żeby uwierzyć, że to nie jest tylko dmuchana lalka. (Bo nie jest)

Chcemy, żeby to było znośne. Albo nawet miłe. Dobre.

A teraz uwaga: być może to metafora Europy. Albo Unii. Uniwersalny język Europy ma taką niezręczną jakość – jakby był substytutem. Żeby w to wejść, trzeba skupić się na tym, że to nie jest wirtualne. Odwrotność Matrixa: łyżka istnieje. Łyżka istnieje.

Trzy epizody z życia | Markus Öhrn

18-19 września | 19:00

Markus Öhrn kontynuuje swoją niepokojącą wyprawę w otchłań współczesnego społeczeństwa. Najnowszy spektakl 3 Episodes of Life czerpie z ruchu #MeToo i bada przypadki nadużyć w środowisku pracy. Ohrn rozwija swój niekonwencjonalny styl, mistrzowsko grając ze zmiennym tokiem narracji i gatunkami.

Ta podróż w najciemniejsze zakamarki ludzkiej psychiki, to doświadczenie surrealistyczne, wysoce aktualne i analitycznie precyzyjne.

Untitled (Holding Horizon) | Alexander Jenkins-Baczyński

13 września | 17:00, 18:00, 19:00

Przy pomocy box stepu (podstawowego ruchu używanego w wielu tańcach towarzyskich) oraz gestów z przestrzeni klubowej, Baczyński-Jenkins stworzył choreografię, której tematami są pożądanie, dezorientacja i wspólnotowość.

Performerki negocjują pomiędzy tym, co jednostkowe i kolektywne, ulegając pragnieniom, zawierając sojusze i czerpiąc przyjemność z synchronizacji. Współzależność obecna jest też w relacji pomiędzy tańczącymi a miksowaną na żywo muzyką i światłem. Dźwięk oraz ruch pozostają w ciągłej negocjacji i generują zmienną atmosferę, czasami rytualną i rave’ową, a kiedy indziej żałobną i widmową. W „Untitled (Holding Horizon)” box step jest narzędziem do ujawniania siły tkwiącej we wspólnym ruchu.

Francuzi | Krzysztof Warlikowski

24-27 września | 19:00

Początkiem jest monumentalna powieść Marcela Prousta W poszukiwaniu straconego czasu, która portretuje społeczeństwo w trakcie fundamentalnej zmiany związanej z utratą znaczenia dawnej hierarchii, eksplozją jawnego antysemityzmu, a przede wszystkim wybuchem pierwszej europejskiej wielkiej wojny. Nawiązując do stwierdzenia Gilles’a Deleuze’a, że powracają jedynie ci zmarli, których nazbyt szybko i nazbyt głęboko zakopano, Warlikowski wzywa Prousta by toczyć dzisiejszą debatę o Europie.

Równoległość czasu i zmagania, które prowadził z materią czasu Proust zobowiązują do tworzenia sytuacji równoległych. Pogrążeni wśród czasu, który nie ma struktury linearnej, zbliżamy się do radykalnego obrazu Prousta, w miejscu do tego idealnym, w którym krążą energie społeczne i duchowe, czyli w teatrze.