#Seks jest przereklamowany. Autorem tego stwierdzenia mógłby być tytułowy bohater filmu Josepha Gordona-Levitta, w którego reżyser sam się zresztą wcielił. #DonJon stosunki seksualne odbył już chyba we wszelkich możliwych konfiguracjach. Rzadko wraca z imprezy samotnie, chętnych na jego pościel nie brakuje, z czego bohater ochoczo korzysta. Podobno ćwiczenia czynią mistrza, ale w przypadku #Jona ilość nie chce przełożyć się na jakość.
#DoktorSen to jedna z tych powieści, które jako kontynuacje automatycznie tracą na wartości. Nie można odmówić Królowi świetnego pióra i tego, że napisał interesującą historię, ale przez cały czas miałem poczucie, że czegoś tu brakuje – a brakowało wyłącznie tego uczucia, które towarzyszyło mi podczas czytania pierwszej części książki.
Wystarczy pierwsza kilkunastominutowa sekwencja naprawy teleskopu Hubble’a, mająca w sobie wiele z baletowego wdzięku, by wiedzieć, że i tym razem Cuarón zaserwuje coś więcej aniżeli zwykły kosmiczny thriller. Paradoksalnie nie przeszkodzi w tym ani #GeorgeClooney (tu obawy były mniejsze), ani #SandraBullock (tu zdecydowanie większe).
#AM aż kipi od rewelacyjnych pomysłów. To jeden z tych albumów, do którego nijak ma się stara maksyma dotycząca rock’n’rolla: im więcej myślisz, tym bardziej ssiesz. Małpy szastają riffami jak na wyprzedaży, dokładając do tego naspeedowaną uliczną poezję – taka np. #Arabella to kwintesencja słownego szaleństwa! Ta płyta nie ma słabych momentów.
Marzeniem każdego miasta powinna być książka pokroju „Bukaresztu”. Przenikliwa, śmiała i szczera. Rajmer nikogo w niej nie udaje. Nie osądza, nie krytykuje, tylko wnikliwie przygląda się i drąży. Jako kobieta, jako pisarka i jako turystka, bo przecież nawet znając na wskroś miasto i mówiąc po rumuńsku, wciąż nią jest. „Bukareszt” czyta się jeden wieczór, a w kolejny sprawdza się ceny biletów.
Gdy gra trafiła w moje ręce, zacząłem piszczeć jak mała dziewczynka. Ba, codziennie gdy wracam do domu i włączam mojego Xboxa wydobywają się z moich ust większe lub mniejsze dźwięki sugerujące moje wielkie podniecenie…
#FotobiografiaPRL to sześć rozmów z peerelowskimi fotoreporterami: Janem Morkiem, Romualdem Broniarkiem, Aleksandrem Jałosińskim, Wojciechem Plewińskim, Bogdanem Łopieńskim i Tadeuszem Rolkem – z jednej strony, jak by nie patrzeć, reżimowymi dziennikarzami, z drugiej – uważnymi i świadomymi obserwatorami rzeczywistości.
Autor komiksów cierpi na twórczy kryzys. Deprecjonuje swoje prace. Ma depresję. Nie układa mu się w związku z piękną kochającą go kobietą. Szansą na odmianę w życiu może okazać się spotkanie rodzinne i wyjazd do Portugalii. #Portugalia Cyrila Pedrosy to album wysmakowany treściowo i graficznie (rewelacyjne, urzekające kolory i swobodna, pełna ekspresji kreska).
13-letnia Melanie jest córką Teresy, bohaterki „Raju: Miłość”, i siostrzenicą #AnnyMarii z „Raju: Wiara”. Jej krzyżem, równie ciężkim co problemy przygniatające barki starszych kobiet, jest #tusza. Dziewczynka zostaje więc wysłana na letni obóz dla grubasów, który ma sprawić, że nauczy się samodyscypliny i schudnie, a tym samym wciśnie się w wąski gorset społecznych #norm i oczekiwań.
#AriFolman jeszcze raz eksperymentuje z animacją – o ile jednak w „Walcu z Baszirem” skupił się na tym, co wyparte z pamięci, o tyle w „Kongresie” patrzy w przyszłość. Niestety tym razem mniej przenikliwie.
